Sıradan Ruhların Ardından

 Dünyaya en küçük delil dahi koyamadılar,yaşadıklarını,bu havayı soluduklarını,bu toprakta anılarının olduğunu ispatlayacak.Kendileri bile inanmazken bu gerçeğe başkalarını nasıl inandıracaklardı bunun bir yanılsama olmadığını...Yaşamışlar mıydı sahi?Onlarda mutluluğu,üzüntüyü tatmışlar mıydı?Onlarda hissetmişler miydi yaşamı?Yoksa yaşadıkları sadece nefes alıp vermekten mi ibaretti?Peki ya dünya,dünya anlamış mıydı onların doğduğunu,onların buraya ayak bastığını?Ayak izlerinin diğer insanlardan farklı olduğunu anlamış mıydı?Bu nefesin,bu gülüşün,bu göz yaşlarının onlara ait olduğunu anlamış mıydı?Yoksa gülüşleri de göz yaşları da insanlara karışıp yok mu olmuştu?Yaşadıkları bu kadar basit miydi?Bu kadar gereksiz bu kadar anlamsız mıydı?

  Sevdiklerinin ölümüyle yok olacaktı yaşamları.Kimse imrenmeyecekti onlara.Kimse onların yaptıklarına ''vay be'' demeyecekti.Kimse yaptıklarını anlatmayacaktı.Ama en önemlisi kimse hatırlamayacaktı onları.Mezarına gelip ağlayan bir çift göz dahi olmayacaktı.Sen sahiden yaşadın mı diyenlere ''yaşadım'' diyemiyeceklerdi.İspatlayamayacaklardı.Unutulucaklardı...