27 Eylül 2015 Pazar

MUTLULUKTA NİRVANA

             


Sıradan mutluluğu yaşayarak kendimi şanslı sayarken ister istemez halimden şikayet ederken buluyorum kendimi.Hüzün duyamadığım için bir tarafım eksik...Yaşamı tam anlamıyla yaşayamıyormuşum gibi biraz.Yine kıskanıyorum acısıyla mutluluğu tadanları.Hüznüydü korkusuydu neşesiydi derken hayatı sonuna kadar yaşayanları.Sorguluyorum yine kendimi bizimki gerçek mutluluk mu diye.Dertsiz tasasız bir yaşamda mıydı gerçek mutluluk yoksa acısıyla korkusuyla mı gerçek mutluluktu?Ne kadar hissedebiliyordum acaba yaşamı?Ne kadar hissedebiliyordum duygularımı?Hep gelen sıradan mutluluk muydu en güzeli yoksa arada bir gelen ama geldi mi tam gelen miydi gerçek mutluluk?
  Yine girmiştim bir karmaşanın içine diye düşünürken ellerim sanki cevabın orada olduğunu bilir gibi gitmişti defterlerimden birine.Ne zaman yazdığımı hatırlayamadığım bir söz karşıladı beni sanki bu karmaşanın içinden çıkarmak istercesine                                                        
         ''Hiç acı çekmeseydik kalır mıydı                        değeri mutluluğun?''

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder